Էսսե

Կիրակնօրյա առավոտյան ժամերգությունից սենյակներ եկած տաք ու անտեղ խնկաբույրը, որ պատուհանը փակելու իմաստն անտրամաբանական դարձնող պատուհանափեղկերի լայն անցքերից ներս կգա, կայուն ու միալար սրտխառնոց կառաջացնի…

Անհունը սահում է տարածքի և ժամանակի արանքում, Անսիրտը հերթական` լղոզված սրտաթլպատված ամբոխին Ու չկա, չկա ոչ մի դեմք` (մարդկային հիշեցնող) Սրտատրոփ, թոքահամ մի շունչ,…