«Վերափոխող քարը»
Խոսիր:
Ինչ-որ բան ասա, ինչ էլ որ լինի:
Միայն մի կանգնիր ինչպես բացակա պողպատ:
Ընտրիր լոկ ինչ-որ բառ,
որ քեզ ավելի ամուր է կապում
անորոշության հետ:
Ասա.
«ապարդյուն»,
«ծառ»,
«մերկ»:
Ասա.
«կտեսնենք»,
«անչափելի»
«ծանրություն»։
Այնքան բառեր կան, որ երազում են
մի կարճ, չկապված, կյանք քո ձայնով:
Խոսիր:
Այնքան ծով ունենք մեր առջև:
Այնտեղ, ուր ավարտվում ենք մենք
սկսվում է ծովը:
Ասա ինչ-որ բան:
Ասա «ալիք», որ չի կանգնում:
Ասա «նավակ», որ խորտակվում է
եթե ծանրաբեռնում ես մտադրություններով:
Ասա «պահ»,
որ բղավում է օգնություն, որ խեղդվում է,
մի փրկիր,
ասա
«չէի լսել»:
Խոսիր:
Բառերը իրար մեջ թշնամիներ ունեն,
ունեն մրցակցություն.
եթե նրանցից մեկը քեզ գրավում է,
ազատում է ուրիշը:
Քաշիր մի բառ գիշերվա միջից
պատահականորեն։
Ամբողջ գիշեր բախտի քմահաճույքին։
Մի ասա «ամբողջ»,
ասա «կարճատև»,
որ թույլ է տալիս գնաս:
Կարճատև
զգացողություն,
ամբողջ
վիշտը
իմ:
Ամբողջ գիշեր:
Խոսիր:
Ասա «աստղ», որ մարում է:
Չի պակասում լռությունը մեկ բառով:
Ասա «քար»,
որ անկոտրում բառ է:
Այսպես, ուղղակի
դնեմ վերնագիր
այս ծովափնյա զբոսանքին:
***
Մենք՝ մարդիկ, միակ արարածներն ենք, որ լաց ենք լինում:
Ժամանակ առ ժամանակ հեռացեք
թողնելով մի բառ
մուտքի դռան գորգի տակ:
Այն, ինչից ուշացել էր գալ
և այն, ինչից չեկավ,
ավելի վատ վերաբերվեց մեզ հետ,
քան մենք
սպասում էինք
ինչ է չիմանալով…
Մենք՝ մարդիկ:
Միակ արարածներն ենք երկրի վրա, որ լաց ենք լինում:
***
Կանոնավոր կյանք,
չարաճճի զգացմունքներ:
Բոլորս ունենք մեր ներսում,
այլ կյանք, որը խանգարում է, պահանջում է, բողոքում է.
չի ապրել:
***
Բարի գիշեր:
Շատ կիրակի օրեր մի տղամարդու համար:
Մի դաժան ժպիտ աշխարհի դեմքին:
Հոգնեցրեց շատ աշխարհի դեմքը:
Եվ դու մի բաժակ եղիր վերին դարակի վրա, որին չեմ հասնում:
Թարգմանությունը հունարենից՝ Մարիա Գրիգորյանի
