Յուլիան Տուվիմ
Օդում արդեն գարուն եմ լսում
Օդում արդեն գարուն եմ լսում…
Դու է՞լ արդյոք։
Մենությանս մեջ է սիրտս նայում․․․
Գիտե՞ս արդյոք։
Աշխարհն ահա գարունանում արևավառ,
Առավոտի լույսերի մեջ…
Ճնճղուկները ծլվլացին,
Դե ինչ, արդե՞ն։
Գարուն․․․ունեմ ծաղիկներ ու արփի…
Դու է՞լ արդյոք։
Տաք արցունքով աչքերս են լի․․․
Գիտե՞ս արդյոք․․․
Մարիա Պավլիկովսկա-Յասնոժևսկա
Հասմիկ
Նայի՜ր, հասմիկը, որ տանում եմ ձեռքումս, ընկնում է արդեն-
թող քո շուրթերում հասմիկի թերթերը,
հենված կարմինի տերևին,
հաղթանակեն դեռ շատ գարուններ․․․
Վարդ
Այգում գունատ առանց ծիծաղի
կանգնած եմ փթթող վարդի կողքին։
Արի լինենք միակ վկան հապշտապության,
ես՝ քո, դու՝ իմ։
Կույր
Կույր եմ։ Կուրացած մայիսով։
Չգիտեմ ոչինչ, բացի նրանից, որ բուրում են յասամանները։
Եվ միայն շուրթերով եմ ճանաչում,
որ այդ դու չես։
Գարուն
Այգում ձանձրալի մի կիսանդրու կողքին
ծաղկել են յասամաններ մետաքս, ծանր – մի ողջ Իրան,
Արձանը շշնջում է ինքն իրեն… Փթթում են յասամանները։ Պոետ եմ ես։
Ափսոսում եմ: Ինչի՞ համար․․․ Գարուն, այդ դու գիտես։
Պարտեզ
Երբ գարունն է գալիս,
Պարտեզում մերթ մութ է, մերթ լույս,
Հար ամենը ծաղկում է, փթթում,
Երեկ ծաղկեց սիրտս, այսօր՝ հասմիկը։
Թարգմանությունը լեհերենից՝ Տաթև Խաչատրյանի
