Պոլ Էլյուար

*** Լիաձայն Սերը արթնացավ Կուրացուցիչ փայլերում Որ անգամ ուղեղն իր ձեղնահարկում Սարսափեց խոստովանել Լիաձայն Ագռավների երամը արյունով ծածկեց Հիշողությունը նախկին արարման Եվ հեղված լույսի…

Նուշ Նուշ ես այնքան եմ կարոտում այդպես միայնակ ծառը անտառն է կարոտում ես երբեք բանաստեղծություն չեմ գրել առանց քեզ ես սառը ջրերում եմ ցավի…

  Գաղտնորեն սիրահարված դու մերկությունդ Ծածկում ես ժպիտով իսկ սիրո խոսքերը Մերկացնում են քեզ քո պարանոցը և կուրծքը Քո ազդրերը և կոպերը Եվ ես…

*** Առավոտը փշրվեց գրկում մոռացումի Առավոտը այլևս անվերադարձ է: Մարող ցոլքը շիկահեր մազերի Պիրկ կրծքերը, քնքուշ ձեռքերը Դողի մեջ իրենց ընծայաբերած Ոչինչ չի համեմատվի…

*** Լույսը բացվում է Ես սիրում եմ քեզ իմ երակներում դեռ գիշեր է Ես ողջ գիշեր քեզ էի նայում Ինձ դեռ այնքան է սպասվում…