Վեհանոյշ Թեքեան

Մէկ աքլոր էր, տասնըմէկ հաւ։ Հազիւ եօթանասուն տարեկանին Տային եկաւ Պոլիսէն մեծմայրս գացեր համոզեր բերեր էր զինք, վաթսուն տարի ետք վայելելու իր չորս քոյրերը…

Անառիկ կեանք էութեան Քաղցրահոգի Զօրութի՛ւն, Դարագոռունչ ապառաժ Տարագրուած անդաստան, Խաղաղութեան օթեւան Կը սարսռային եղեգները յարատունկ Երբ նորատունկ սերունդի սի՛րտ խրուեցաւ դաշոյնի պէս դաւադիր, եւ…

Քսաներկու տարեկան էի։ Շաբաթ գիշեր մըն էր. Հայկազեան Գոլէճէն քանի մը դասընկեր-դասընկերուհիներ եկան։ Մեր փողոցին միւս կողմը գիշերային ակումբ մը կար, ուր այդ օր…

  Ես վստահ եմ դեռ էջերէդ պիտի արիւն քամուի։ Վառած է լոյսը, Սփիւռքի հանգոյցի երախին մէջ Ամէն անգամ երբ մէկը Իր կուրծքի վանդակներուն մէջ…

  Դոփելով, շաչելով, աստղեր վա՛ր քաշելով Իր Կարսէն մտաւ Երեւան. Ցանեց ցոլք փրփրածին, տեսիլք ոսկեբառ Շեփորը հնչեց որոտան Սրինգը հեռացաւ վախցած Ջութակը մղկտաց աղի…

Օրօ՜ր իմ բալաս, օրօր ու նանի, Պատուհան չկար որ լուսինը շողար Արեւի շողն իսկ ճանապարհ չունէր, Քարասիրտ մարդիկ քարին փռած էին ձեզ եօթը ամիսներ։…

Եղեռնը յարութիւն առած մոմիայի նման կը շրջագայի։ Այս ցեղերը ձրձիտ՝ ջղջիկներու նման խաւար փչելով Մթագներ են ներկաս, Տո՛ւնս քանդել կ՚ուզեն։ Իսկ ես կանգնած Ներքնաբերդիս…