Վերա Պոլոզկովա | Ամենը, որ դեռ անհայտ է

Ամենը, որ դեռ անհայտ է՝ նստիր, փորձիր իմանալ։
Ամենը, որ երկրից չես տեսնում ՝ վերևից նայիր, կտեսնես։
Սա քա վերջին երիտասարդությունն է,
Կոորդինատների կոնկրետ այս բարդ համակարգում։
Հանգերով ավելի թեթև պարի՛ր, կրունկներովդ չխկչխկացրո՛ւ։
Եթե պետք է քնել չթողնես՝ ապա մի ամբողջ քաղաքի։
Հա՛, մոռացա ասել․ դու այնքա՜ն լավիկն ես քո այդ խոպոպով․․․
Այս գարուն ինչ-որ մի Հիմարի բախտը համա թե կբերի․․․

 

Ես միայն ուզում էի

Ես միայն ուզում էի, որ
(հիմարություն եմ ասելու, կներես)
Ամենաբարձր հարգի Արևը
Քո ճանապարհները լուսավորի։
Իսկ ինձ ահա ուղղակի թույլ տան միայն, որ
Մի անկյունից որպես տաք քամի
Նրբորեն համբուրեմ քեզ, խոպոպներիդ մոտ,
Որ ագռավի թևերի գույնն ունեն։
Միայն թե կատակով բերանիցս չթռցնեմ,
Դիմանամ ու լռեմ
Ոչ մեկին չասեմ
Թե քեզ կարոտելը որքան սարսափելի է ու ծիծաղելի։

Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Հայկանուշ Ավետիսյանի

Share Button

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *