ԱՇՈՏ ԳԱԲՐԻԵԼՅԱՆ | Բանաստեղծություններ

11 Կարծիք

• Արթուր Մենք says:

  08/03/2011 at 03:18

  Ուղեղի վարժություն էր՝ հաճելի ու…

• Կարեն Անտաշյան says:

  08/03/2011 at 10:40

  Հրաշալի, նուրբ, իսկական

• ՀԱՅԳ says:

  09/03/2011 at 15:53

  մաքրության համ առա

• Ոստանիկ says:

  09/03/2011 at 18:41

  Աշոտ ջան, փորձիր բանաստեղծություն չգրել: Բեմադրությունը շատ է:
  Պարզապես գրիր:

• Աշոտ Գաբրիելյան says:

  09/03/2011 at 21:40

  Ինձ հերիք է, որ քեզ հանդիսատես ես զգացել:

• Կարինե says:

  11/03/2011 at 11:14

  Լավն էր, Աշոտ ջան, դու գրիր նրանց համար, ովքեր սիրում են հաճախել ներկայացման, մնացածներն էլ թող պայթեն:

• Արթուր Մենք says:

  12/03/2011 at 13:32

  Շատ մարդասիրական պատասխան էր ՃՃՃՃՃՃ

• Ոստանիկ says:

  12/03/2011 at 19:21

  Իսկ արդյոք ես ինձ զգացել եմ հանդիսատես?
  Կամ ինչ պայթելու մասին է խոսքը?

• Կարինե says:

  14/03/2011 at 11:14

  խոսքը փուչիկների պայթելու մասին է, ժողովուրդ, իսկ Արթուրն էլ ճիշտ նկատեց` մարդասիրական է, քանի որ ես Կարմիր խաչում եմ աշխատում:

• Սամվել says:

  10/02/2014 at 18:05

  Էսի պոեզիա չի, ջանը՜մ:

• Մ.Գառնի says:

  26/03/2024 at 00:52

  Ճիշտա՝ Գիշերները լեռները բարձրանալու -հավես չկա)))