Նելլի Տոնոյան | Անվերջ զրույց

Գլխումս բառեր են պտտվում
Ու ես ցավեր չունեմ, հոգիս
Ցանկություն է՞
Թե՞ իրողություն,
Թե՞ ավարտուն զրույց
իմ և քո միջև

 

***
Լռությունդ
Նման սկսվող օրին
Նման չվերջացող տարածությանը
Նման կուչ եկած ծերունուն՝
միշտ հասկանալ եմ փորձում:

 

***
-գնանք
ու չենք գնում
Մրսում ենք ու չենք գնում
Հայացքներս կամարին է ինչ-որ
և չենք գրկում իրար
ու մերթ շշնջում եմ՝ ՝
-տուն եմ եկել
ասում եմ մտքումս,
որ նա է տունս
ու չենք գնում
ու չենք գրկում իրար,
երևի այդպես է պետք:

Ցանկություն է հասարակ
Որ պիտի լինես
իմ քաղաքում
հետո սուրճ խմենք
ու ես երևակայեմ
թե բաժակիդ սև մրուրում
ինչ-որ ծանոթ տառ եմ տեսնում…

 

***
Այս վազքի
Ու այս ընթացքի մեջտեղում եմ
Ուր սերը
Որպես հավատարիմ ուղեկից է
Ու ես հոսում եմ դեպի վար
ու
Սիրտս հանգիստ է

***

Եվ ի վերջո
Դու զգացողություն ես
Ու անվերջ զրույց իմ մեջ…

 

Share Button

Նշանաբառ՝

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *