Պոեզիա

Նորէն կարօտցեր եմ քեզ, կարօտցե՜ր եմ. Եղա՛ւ քսան տարի՝ հինգ զաւակներդ եւ թոռներդ երկու գեղահմայ դէմքդ դրինք հողին տակ. Յետոյ՝ շիրմաքար Յետոյ ծաւալող կարօտի…

Հազարապատկվեցինք ու գալարվեցինք մենք բանարվեստի սուր ճիրաններում: մեր շնորհները մենք ո՜նց վատնեցինք երեւանյան տաք սրճարաններում: գուց դա էր էն օրերի ճիշտը. գուցե վատնելու ժամանակն…

Գլխումս բառեր են պտտվում Ու ես ցավեր չունեմ, հոգիս Ցանկություն է՞ Թե՞ իրողություն, Թե՞ ավարտուն զրույց իմ և քո միջև   *** Լռությունդ Նման…

Քերբերոսը, Արգուսը եվ գամփռ մի հովվաշուն Երեք անգամ հավքը կանչեց վաղորդայնի մեջ, երեք անգամ թվաց՝ երազի մեջ եմ մի – ցնցվելով, փորձեցի արթնանալ, երեք…

Ներողություն Դուստրեր համայն հայոց Ներողություն Հայոց լեզվի անունից Նրա հպարտ լեզվակիրների Բոլոր սերունդների անունից Որ չեն համարել ձեր կորուստը Ձեր ծնողների համար Բավականաչափ էական…

Սա այն երկիրն է Ասում են՝ սա այն երկիրն է ուր ամեն ինչ ավարտվում է և ամեն ինչ սկսվում է այստեղից սրանք այն գյուղերն…

– Նորմալ է։ ոչ մի արտասովոր բան չկա, դուք մեծանում եք, ավելի ճիշտ՝ ծերա…,- կիսատ խոսքը բերանում սենյակից կցնդի խալաթով ՝ արտաժամյա փրկիչդ, կվազի…

Պահ Քայլում եմ կանաչ բլրի լանջով, Խոտեր, ծաղիկներ խոտերի մեջ ինչպես երեխաների համար նկարում, Երկինքը մշուշված կապույտին է տալիս արդեն, Մյուս բլուրների վրա բացվում…