Աբբաս Մարուֆի | Իմ սե՛ր, իմ կի՛ն

****
Կարոտիցդ ո՞ւր փախչեմ,
հուզումի՛ ճարտարապետ,
ո՞ւր գնամ, որ գալդ լսեմ,
ո՞ւր կանգնեմ, որ քայլելդ տեսնեմ,
ո՞ւր պառկեմ, որ շունչդ լսեմ,
ո՞ւր ման գամ, որ քո գրկում հայտնվեմ,
աչքս ո՞ւր բացեմ, որ հայացքիս մեջ հայտնվես
ո՞ւր ես ,
ո՞ւր ես, որ քեզ տեսնելուց ավելի սիրուն ոչինչ չկա,
ո՞ւր մեռնեմ,
որ քո համբույրից աչքերս բանամ,
ո՞ւր ես։

 

****
Ոչինչ չէի ուզում քեզնից,
ի՛մ սեր
միայն ուզում էի
երկար քամուն
անցյալը հյուսեմ մազերիդ,
փունջ առ փունջ
քարկապ գցեմ նարնջագույն առասպելներին,
որ քայլելիս
բառերիս աստղերը
քեզ համար հարդագողի ճանապարհը սփռեն,
ուզում էի՝ ամեն ոլորանին
մի բանաստեղծություն
հպվի վարսերիդ,
որ հայելու դիմաց կանգնես,
ու ձեռքերիցս բացի,
ոչինչ կրծքիդ չդիպչի։
Ուզում էի ամբողջ ճամփեն հետդ լինել,
շնչել,
քեզ համար կռվել,
հանուն քեզ վիրավորվել
ու հպարտ կանգնել ոտքերիդ առաջ՝
քաղաքի հուշասյունին։

 

****
Մի՞թե չեն ասում՝
ամեն մարդ մի անգամ է սիրահարվում,
ինչո՞ւ, երբ
ամեն առավոտ բաց ես անում աչքերդ,
էլի կարոտում եմ քեզ,
ինչո՞ւ, երբ անցնում ես կողքովս,
էլի քո շունչն եմ առնում,
ինչո՞ւ, երբ ամեն անգամ ծիծաղում ես,
գրկումդ էլի կորցնում եմ ինձ,
ինչո՞ւ, երբ ամեն անգամ մարմինդ եմ գտնում,
շորերս էլի քանդուքարափ են լինում։
Իմ սիրո՛ւն ծաղիկ,
քեզ գովելու համար
դրախտը շատ համեստ տեղ է.
այս երերուն ձեռքերով
քեզ կհասցնեմ Աստծուն։

 

****
Քեզ սիրելն
ամենասիրուն ծաղիկն է,
որ արարել է Աստված,
ասե՞լ էի՝
արևն ու ծիծաղդ՝
ինձ,
գարունն ու լինելդ՝
ինձ։
Սիրտս քո վիզն եմ կախում,
ես ու հայացքս՝
քեզ։

 

****
Նարինջ ես բուրում,
ի՛մ սեր.
գարնա՞նն ես գալու,
թե՞
աշնանը հասնելու։

 

****
Քեզ հետ գետի մոտ քայլելուց,
խաչմերուկներն անցնելուց,
քեզ նայելուց,
հետդ խոսելուց,
իրար հետ ուտելուց,
երազում քեզ տեսնելուց,
ոտնաձայներիցդ,
ծիծաղիցդ,
քեզ համբուրելուց
շուրթերիդ անկյուններից
հասկանում եմ, որ սիրում ես ինձ։

 

****
Աստված չանի՝ մարդ ինչ-որ մի բան կամ մեկին կորցնի,
դառնում է ասեղ,
որ ամբողջ տունն էլ տակնուվրա անես, չես գտնի,
գորգը թիզ-թիզ կշոշափես,
բայց չի լինի:
Կմտածես՝ դե լավ, հաստատ մի տեղ դրել եմ,
որ հիմա չեմ հիշում,
հետո առանց հիշելու
ամբողջ սրտով կբղավես
ու կնստես…

 

****
Աշխարհն ինչ անապահով է դարձել.
թող ձեռքերդ
թաքցնեմ իմ գրպանում,
թող գեղեցկությունդ կուլ տամ,
աշխարհն անապահով է դարձել,
ի՛մ կին:

Թարգմանությունը պարսկերենից՝ Արեգ Բագրատյանի

Share Button

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *