Լիլիկ Ստեփանյան

Հարսնացուն ջահել էր, փոքր-մոքր, մի քիչ մեծ՝ կարծես այլ մարմնից գլխով, բայց, որ լավ նայես, իսկական գեղեցկուհի էր: Դեմքն այնքան կենդանի ու շարժուն էր,…

– Կարճ կտևի, իզուր նարկոզ չտանք, լա՞վ… Համ էլ մեծ աղջիկ ես, կանցնի` կմոռանաս… Մի վախեցիր՝ ծոցդ լիքը երեխա է, դեռ կունենաս… Անծանոթ բժշկուհին…

– Տե՛ս, մա՛մ, սրանք էստեղ դրեցի, սուրճն իր պարագաներով այս դարակում է, աղը, պղպեղը, ամենօրյա ափսեներն էլ էստեղ են: Էս ներքևում պահեստային բաներ են,…

Դրկից էին՝ պատը պատին: Տարիներն անցել, պատերը հեռացրել էին: Այնքան, որ արանքը մի անապատ կտեղավորվեր, ու հիշողությունն էլ անապատ էր ու անապատ… Տանիքով էին…

Գրախանութի տիրուհին մեզ դիմավորում էր կառամատույցում: Ակնոցով էր ու այնքա՜ն էր շպարված, որ մտքովս անմիջապես անցավ․ քսվում է առանց ակնոցի ու չափն անցնում է,…