Ծնվել է 1930 թվին, Օդեսայի մարզի(Ուկրաինա) բեսարաբական գյուղում, բուլղարա-հայկական ընտանիքում: 1954թ. ավարտել է Մոսկվայի Գորկու անվան գրականության ինստիտուտը: Աշխատել է որպես լրագրող, ԽՍՀՄ գրողների միության խորհրդատու, արտասահմանյան լեզուներով հրատարակվող «Խորհրդային գրականություն» ամսագրի փոխխմբագիր եւ այլ գրական-հրատարակչական հաստատություններում: 2013թ-ից «Կոլցո Ա» ամսագրի գլխ. խմբագիրն է: Մոսկվայի գրողների միության քարտուղարն է 1992-ից: Ռուսական ՊԷՆ-ակումμի անդամ: ՌԴ մշկույթի վաստակավոր գործիչ
(2006): Մահացել է 2017թ ապրիլին:
***
Չընթերցված բառը
չգիտի ոչինչ իր մասին
Իր մասին ոչինչ չգիտի
ոչ ոք
քանի դեռ տրված չէ անունը
քանի ծաղկին չի նստել մեղուն
քանի համբուրված չէ կինը
քանի աստղը չի ընկել ակնաթաղանթին
քանի հայացքը չի դիպել աստղերին
քանի կյանքը չկա քո երազում
քանի դու չկաս երազում
հետնորդի
***
Պոետները բանաստեղծություն են կարդում մեկմեկու
ծովի մոտ գեղեցկության Պալատի։
Պարտեզում նողկալի ճչում են սիրամարգերը,
ասես մտատանջ կատուներ…
Բանաստեղծները մրցանակներ են հանձնում միմյանց,
հետո ամբոխով գնում ընդունելության…
Կա հարավային ծովը, կա ժամանակի քամին,
երկինքը կա,
միայն ընթերցողներ չկան…
***
Ոչինչ այնքան հրաշալի չի եղել,
որքան քունը՝ անքնությունից հետո,
և սպիտակ հացն՝ այնքան համեղ,
որքան՝ պատերազմից հետո։
***
ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ
Կրակից մինչև բոցեր
ու հետդարձ
***
Գիշերը ականակիր է։ Խոսիր ինձ հետ։
Ով՝ երբ վերադարձավ հարազատ տուն։
Դու վաղուց կիսով չափ ես դու։
Բաժանվում են թոշնած ծաղիկները։
Ձեռքերը ոչ ոքի չեն գրկում։
Այստեղ եմ ես, իսկ իրականում՝ այլուր…
Երազը և հիշողությունը քայլում են կրունկ կրնկի,
Քամին բարձրացնում է ընկած տերևները…
Ո՞վ է ոգեշնչում մեզ վերադառնալ
մի տուն, ուր մեզ այլևս չեն հասկանում…
***
Ի սկզբանե Բանն էր։
Եթե հիմա բառիկներն են,
վերջում լինելու է
ճիչ։
***
Փոքրիկ ատոմը
մեծ մարդու մեջ
Փոքր մարդը
մեծ երկրագնդում
Փոքր երկրագունդը
մեծ տիեզերքում
Քո ափի մեջ, Աստված,
ո՞վ է առավել,
ո՞վ պակաս։
***
Շարունակ ինձ թվում է՝
նա թակում է պատուհանս,
իսկ ես վաղուց ապրում եմ
յոթերորդ հարկում…
***
Դոստոևսկին բոլոր կողմերից
միտքս է ներխուժում իր սյուժեներով…
-Ներեցեք, Ֆեոդոր Միխայլովիչ,
բայց Ձեզ խրախուսել չեմ կամենում,
չեմ ուզում ես հերոսը լինել
հանճարեղ ռուսական ողբերգության.
թող ինձ հիմար կարծեն։
***
Սերը ժամանակի ընթացքում փոխվում է
կամ որբության
կամ մերձավորության…
***
Ոչ մի ռեզոնանս
մեր շուկայական երկրում.
բանաստեղծը շանս չունի,
եթե նա շանսոնյե չի…
***
Տարիները, ինչպես թանգարանից,
թռցնում են պատկերներս.
սահում եմ հիշողության
սպիտակ պատերի վրայով…
Սա ևս կտակեցի հիշողությանը,
ինչպես պահասենյակին կթողնեն,
բայց հեռացա
առանց վերադարձի…
Մտածում էի՝ հիշողության մեջ ապրում են
առանց ծերանալու,
բայց այնտեղ էլ են
մեռնում…
***
Մոսկվան արցունքներին չի հավատում.
իսկ Աստվա՞ծ…
***
Ձեռագրի փոխարեն ստեղնաշարն է։
Ուղարկում եմ քեզ թվային բարև…
Ի՞նչ բան է հիմա գրականությունը.
ինտերնետ, ինտերնետ, ինտերնետ…
***
Ուզում եմ մի անգամ էլ հանդիպել քեզ,
խաղաղվել, համոզվել,
որ այլևս չպիտի տեսնվենք…
***
Ապրել առանց սիրո չի կարելի
կարելի է
ապրել առանց երիտասարդության չի կարելի
կարելի է
ապրել առանց առողջության չի կարելի
կարելի է
ապրել առանց կյանքի չի կարելի
կարելի է
***
Աստված կա
իսկ դրախտ՝ չէ.
Սատանա չկա,
բայց կա դժոխք…
***
Նայում եմ. առաջվա պես երկնի կապույտում
նույն կռունկներն են…
Իմ օրոք սարքեցին «Ռոսսիա» հյուրանոցը,
իմ օրոք քանդեցին…
***
Վաղը մահն է
այսօրվա թերթերի…
Թող որ հազվագյուտ կմախք դառնան
մի քանի հարյուր տարի հետո,
թե ուզում ես բանաստեղծ լինել,
թերթ մի եղիր, պոետ…
***
Ես արծաթե դարի բանաստեղծ եմ
կամ էլ
արծաթազօծ
***
Գլխով հարվածել պատին
այնքան,
քանի չես հասկացել,
որ երջանիկ ես։
***
Այնպես վախենում էի քեզ բաց թողնել.
Հասկացա հանկարծ, որ վաղուց թողել եմ…
Հանդարտվեցի…
Թարգմանությունը ռուսերենից՝ Արմեն Սարգսյանի
