Լուսանկարը՝ Դիրկ Սկիբայի
Ամբոխի կեսին
ձայն՝ տղամարդու, հետո՝ աղջկա.
երկու հոսք՝ առավոտյան ու կեսօրի՝ ամբոխի կեսին:
բարձրահասակ, նիհարավուն մարդը համարյա մտել է ալեհեր պարկը, որը դեռ դիմադրում է:
երրորդ կամ չորրորդ անգամ:
աղջիկը թեթև աչքեր ունի, բայց սևեռուն հայացք:
հիմնականում կրթված աղջիկ:
նրա հետ կարելի է ամուսնանալ միայն ռինգում:
գոնգի կուսական ծիծաղի պայթյունների ներքո:
հորդառատ շենք:
տղաներ՝ պահ մտած անեկդոտների հետևում:
սրություն, որ պետք է օդանավակայանում.
տղամարդն ու աղջիկը ստանում են միմյանց՝ հանելով ծուռ բաները.
– Դուք կարող եք զսպել իմ բաճկոնը, ասում է տղամարդը, հերքում է իր ձեռքը և բղավում՝ «Հեյ, տաքսի».
man-ը՝ բարձրահասակ է, լավ կազմվածքով, միջին տարիքի՝
թվում է անցել է բոլոր տասը բակերը,
որ անհետանա մարդկանցից.
տաղտուկ է, ինչպես ԱՊՀ-ում, եւ շատ ցուրտ.
իսկ Իսպանիայում նորից ոչ ձմեռ է, ոչ ամառ, ասում են նրանք, որ գալիս են Հեռավոր Արևելքից.
Բողոքի ու ափսոսանքի դար
ուղևորը նստած է տարանցիկ ամբիոնի մոտ.
նրան 11.429 օր է մնացել ապրելու:
բուժել ժողովրդին պատահական ուղեկիցներից՝
հանձն են առել ոմանք, որ ծանրաբեռն չեն
անցյալով ու ապագայով:
անբնական ինքնաթիռը պահանջում է լրացուցիչ հմտություններ:
փորձը հոգեվարքի մեջ է,
քնում է պետական կարիքի տարածքներում:
գեղեցիկ արշավի իմ ընկերները հորատվել են
լավ քողարկված լրտեսների կողմից:
հայերեն գրողները մերկացրել են հոգիները միմյանց,
և ամեն ինչ նրանց սպանում է.
ապշեցուցիչ է, որ մնացած բոլորը, որ համաձայն էին, հիմա համաձայն չեն:
չեմ ուզում կրկնել խողովակի մեղքը
պետք է վերացնել սուպերմարկետները, թողնելով պահախցերը՝
պայուսակները հիշողություն ունեն:
զանգում ենք: երկու հոգի գնում են պատասխանելու
տարբեր քաղաքներում. ողբերգական համընկնում:
փողոցի ամբոխը գոռում է.
հասնել մեր պապերի բասկերենին
կամ տատերի պարսկերենին:
ամոթն ու անահությունը չեն տարբերվում իրարից,
երբ հարցնողը միակ որդին է:
պատասխանը միակն է. կար ապագայի գաղափար,
որը դուրս եկավ անցյալի գաղափար:
ցմահ հագուստներ:
տհաճ հարուստներ:
կատարյալ հրամանը ռուսերեն է:
կատարյալ կատարումը գերմաներեն:
կրակում են դեպի իմ լուսանկարը:
Դրումիանա
Ա.
(Դ)Ռումյանա –
իմ երազում դու ծովային խութ ես կամ անմարդաբնակ կղզի:
Եզրեր՝ գծերի դիմաց,
կապույտ վայրում` արտակարգ դռներ.
անկեղծ ասած, չգիտեմ, թե ինչպես է օգտակար տեղերում,
բայց կապույտում երկար մնալն անհնար է
քայլում եմ ինչպես ակնոցավոր «Becherovka»
ամեն փայլուն բան ոսկի է արդեն,
բայց ոչ նրանից, որ աչքերս խմելուց շաղված են,
այլ քանի որ հայտնվել եմ մանկական ձևավորումներում
նախնական մարդկանց ռոքը թփթփացնում է ուսիս
ընկերաբար կամ անփույթ՝
ցույց տալով պայթյունների պակասը
հազվագյուտ փաթիլներ՝
ինչպես փոքր բյուջեով ֆիլմում:
կամ մարտ ամսին:
նրա ժամանման օրը
համացանցին կիջնի լռություն.
կարելի է վերադարձնել գնացքի տոմսը,
մոդելներին ազատ արձակել
սպասել, մինչև նա ճմլկոտի տարածքը
և որոշի իր նոր պաշտոնը
Անակնկալ հանդիպում փարիզում
Բ.
Շատրվանների մեջ մերկ կանգնած է Ե. Դրումովան՝
մեկ ամիս է, չենք հանդիպել՝ Մոսկվայից հետո:
Բարձրահասակ, կատաղած տիկնիկի դեմքով՝
հայացքը հեռուն է հառել, արձանների պես,
նրանց պես անվրդով կրծքերով,
որոնց միայն զգույշ շոյանքս կարող է կենդանացնել:
Հանվում-կանգնում եմ կողքը,
հայացքս մեխում եմ առաջ:
Ջուրը հոսում է մեր վրայով,
ինչպես՝ շատրվանային արձանների,
և մեզ չեն նկատում անցորդները՝
արձանների նման:
Մինչև չի հայտնվում Երևանի առաքինի զարմուհիս
ու կշտամբում մեզ՝
վերջ տվե՛ք խայտառակությանը:
Սկզբից անտեսում ենք դիտողությունը, արձանավարի,
բայց, մարդու պես թարս-թարս նայելով,
դուրս ենք գալիս շատրվանների տակից,
քանի որ մի լավ էլ սառել-սատկել էինք:
