Հովիկ Մխիթարյան

–Էս ի՜նչ սիրուն ես, – համարյա բղավեց Լյովը, – երբ հավասարվեցին։ –Իսկ դու նույն գիժն ես, – ասաց աղջիկը։ Անցնում էին դպրոցին հարակից մայթով։…

Նրա մոխրագույն աչքերը մի պահ կարող էին խորհրդավոր ու աններողամիտ լինել, իսկ հաջորդ ակնթարթին անհետանալ դատարկության մեջ: Նա հաճախ էր ծիծաղում։ Երբ ծիծաղում էր,…

Առավոտը հաց է բուրում Մռայլ ծերունին առավոտյան թարմ հացի բանբերն է: Հացը նրա մազոտ ու անկենդան ձեռքերին, անկյանք աչքերում ու ցելոֆանի մեջ այլ բուրմունք…

Ես գիտության մարդ եմ, սիրում եմ նորարարություններ ու փորձեր: Դրանք մեր կյանքի շարժիչ ուժն են: Բայց ասում են, թե կանայք ևս շարժիչ ուժ են:…

Վերջին տերևը Ամայացավ ծառը: Մեկիկ-մեկիկ դուրս հոսեց կյանքը: Աշնանային քամին ավետեց աղետը: Առավոտյան վերջին տերևը թափով ընկավ հաց որոնող մեռած շան վրա և նստեց…

Անթրաշ, հյուծված դեմքով մարդը նայեց սեղանի վրա թույլ-թույլ կախ ընկած, մազոտ, ուռուցիկ երակներներով ձեռքերին, ավելի պինդ բռնեց գարեջրի գավաթը, դանդաղ մոտեցրեց շուրթերին, մինչև խմելը…

Մի լքված շինություն էին գտել ու հարմարեցրել վիրահատությունների համար։ Այս ու այնտեղից, փլված շինություններից ու ծառերից մի փոքրիկ «հիվանդանոց» էին կահավորել։ Ժամանակավոր այդ շինությունն…

Ժամանակն անշարժանում է ինքնաթիռի մեղմ բվվոցի, այլ աշխարհների, տիեզերական անընդգրկելի տարածությունների մեջ: Ինքնաթիռի առաստաղին մեղմ առկայծող մանր, լուսե աստղիկները տարրալուծում են ճանապարհորդության խորհրդավոր մեղեդին…

Հենց այդպես էլ պատկերացնում էի. ամպերին դիպչող ու շլացուցիչ, բայց ոչինչ չասող տոնածառ: Մինչ ուրախ ողջունում եմ, բոլորը զարմացած ինձ են նայում… Մեկ է,…

Արեգակը վախվորած դուրս էր հանում առաջին շողերը: Հորիզոնը լուսավորվում էր: Առջևում ձգվում էր հարթ ճանապարհը, երևում էին այրված մեքենաներ, զենքերի մնացորդներ ու բեկորներ, քրքրված…