Գարունիկ Հովհաննիսյան | Սարյակների աշունը
*** Սարյակների աշունը… Աշնանը սազեց աշխուժությունը սարյակների Եվ տագնապալի նիհրը մգլած երկնքի։ Սարյակների աշունը… Ինչ-որ նոտաներ ծանր են հնչում, Բարձր տանիքին աղմկում են սարյակները։…
Read More*** Սարյակների աշունը… Աշնանը սազեց աշխուժությունը սարյակների Եվ տագնապալի նիհրը մգլած երկնքի։ Սարյակների աշունը… Ինչ-որ նոտաներ ծանր են հնչում, Բարձր տանիքին աղմկում են սարյակները։…
Read More*** Հոկտեմբեր- աշուն-առավոտ, Պատարագ՝ մեկշաբթի։ Մեռելները գնում են թողության։ Ապրողները՝ հևում են անկողնում հանց լոթի։ Շները հաչում են մի հանգի, լողում է քաղաքը քաոսում…
Read MoreԻրականության անբավարարության սինդրոմը վերածվում է քրոնիկ գործընթացի՝ ավելի ու ավելի հաճախ հանդիպող սրացումներով, կարճատև ռեմիսիաներով և արագ պրոգրեսիայով, որ ստիպում է ավելի մոտ կանգնել…
Read MoreՈ՜վ, դո՛ւ, ծուլության աստված, Ներիր մեզ մեր աշխատասիրությունը․․․ Մենք ապրում ենք ձանձրանալու համար։ Եթե քսան, երկու հարյուր, երկու հազար մետր բարձրությունից կարմիր գրիչով ստուգենք…
Read More*** պետք է՝ դասավորել պատշգամբը, այրել այն, սառչել ուրիշի հայացքում, քարանալ գիտակցության մեջ լուծվելուց, կրակել փամփուշտը, նետը նետել դեն, մի կողմի վրա, ճագարներին որսալ,…
Read More*** Դասվարի ձեռագիր՝ պարզ, հատիկավոր․ ձյուն է գալիս․․․ Մասի՛վ, քեզ հետ իսպաներեն կխոսեի ուրիշ տեղ գնալու նման, ուրիշ բան ասելու եղանակով․․․ Աստվա՛ծ իմ, թարգմանի՛ր…
Read More«Անապատներն ունեն մի վատ սովորություն` չեն լողանում»: – Ա՜յ քեզ բան: Այ էս գինետո՛ւն ա: 2019-ի վերջի ճիչը: Ի՛նչ ասես չեն հնարի, որ քարշ…
Read More-Հերո´ս, հերո´ս,- բղավեցին մարդիկ՝ նրանք, որոնց օգնել էր Աբիգը, և նրանք, որոնց չէր օգնել: Մոտակա ջրվեժը սոսկ ջրվեժ չէր, դա Աբիգի հուզմունքի շարժուն մարմնացումն…
Read MoreԵս ուզում էի կատարյալ գիր ստանալ, կատարյալ վեպ գրել՝ չիմանալով թե ինչպես են կատարյալ գիր ստանում, ինչպես՝ կատարյալ վեպ գրում։ Բարեբախտաբար արդեն գիտեմ, որ…
Read More(հատված անտիպ վեպից) Ձեռնափով զվարթ չլմփացրի գլուխս. նոր եմ սափրել, ողորկ է, ինչպես ձու, կինս տարակուսած նայում է, բայց հարցեր չի տալիս, նրա հայացքի…
Read More