Սամվել Թավադյան

*** Առավոտը փշրվեց գրկում մոռացումի Առավոտը այլևս անվերադարձ է: Մարող ցոլքը շիկահեր մազերի Պիրկ կրծքերը, քնքուշ ձեռքերը Դողի մեջ իրենց ընծայաբերած Ոչինչ չի համեմատվի…

*** Կի՛ն, ես քո որդին կլինեի, որ խմեի ստինքներիդ կենաց շիթերից, ինչպես ջրհորի ակունքից: Նայել քեզ և զգալ քեզ իմ կողքին, տեսնել քեզ՝ ոսկե…

*** Ուզում եմ ցավս լացել և քեզ ասում եմ` Սիրիր ինձ և արցունքներդ պարպելով` Լացիր ինձ հետ մթնշաղում՝ մինչև եզրը լի Դաշույններով, սոխակներով և…

*** Լույսը բացվում է Ես սիրում եմ քեզ իմ երակներում դեռ գիշեր է Ես ողջ գիշեր քեզ էի նայում Ինձ դեռ այնքան է սպասվում…