Վեհանոյշ Թեքեան

  Դոփելով, շաչելով, աստղեր վա՛ր քաշելով Իր Կարսէն մտաւ Երեւան. Ցանեց ցոլք փրփրածին, տեսիլք ոսկեբառ Շեփորը հնչեց որոտան Սրինգը հեռացաւ վախցած Ջութակը մղկտաց աղի…

Օրօ՜ր իմ բալաս, օրօր ու նանի, Պատուհան չկար որ լուսինը շողար Արեւի շողն իսկ ճանապարհ չունէր, Քարասիրտ մարդիկ քարին փռած էին ձեզ եօթը ամիսներ։…

Եղեռնը յարութիւն առած մոմիայի նման կը շրջագայի։ Այս ցեղերը ձրձիտ՝ ջղջիկներու նման խաւար փչելով Մթագներ են ներկաս, Տո՛ւնս քանդել կ՚ուզեն։ Իսկ ես կանգնած Ներքնաբերդիս…

Յիշատակը լքուած քնար է հնձուած դաշտի մէջ։ Կեանքը երկար է, յիշողութիւնը՝ աւելի երկար Քունը երկար է, երազը՝ աւելի երկար։ Երբեմն յիշողութիւնը կը ջնջուի, կը…