ՓՈԽԵ՞Լ ԿՆՈՋ ԶԳԱՑՄՈՒՆՔԸ
Փոխե՞լ կնոջ զգացմունքը-
Երբ ուղեղս գցեն դուրս,
Կտրեն պեպենոտ իմ կուրծքը,
Դեմքիս դնեն թավ մորուս:
Շիկնի՛ր, ոգիս, քո ամրոցում,
Շիկնի՛ր, փոշի իմ անհայտ.
Ճշմարտության այն յոթ տարին
Կնությունից թանկ է շատ:
Սեր, որ չանցավ իր խոռոչը,
Հավատ՝ ցավի որջում նեղ,
Կրակն է նրա պարգևը,
Ցավը չունի ոչ մի դեղ:
Ես կրել եմ միշտ իմ բեռը,
Ոչ ոք թագս չի տեսել.
Մինչ մայրամուտ փուշ եմ հագնում,
Հետո՝ թագս ոսկեթել:
Իմ խորհուրդը պատանքավոր,
Որ կմնա միշտ այսպես,
Մինչև մի օր նրա տերը
Գերեզմանով գա դեպ քեզ:
ԲԱԽՏԸ ՔԱՂՑՐ Է ՆՐԱ ՀԱՄԱՐ
Բախտը քաղցր է նրա համար,
Ում բախտը չի բերել երբեք.
Քաղցր հյութն զգալու համար
Մեծ պապակ է պետք:
Հաղթողներից և ոչ մեկը,
Ում դրոշը ցոլաց անթարթ,
Չգիտե, թե ինչ ասել է
Լինել միշտ անպարտ:
Մեռնող պարտվածն այն լավ գիտե,
Ում ականջին հեռվում պայթեց
Ցավոտ, սակայն այնպես հստակ
Հաղթանակը մեծ:
ՀՈՒՅՍԸ ԵՐԳՈՂ ՄԻ ԹՌՉՈՒՆ Է
Հույսը երգող մի թռչուն է,
Թափառում է նա հոգում՝
Ու գեղգեղում առանց բառի,
Երբեք նա չի հոգնում:
Անուշ է երգը սյուքի հետ,
Մրրիկն՝ անգութ այնպես,
Որ սառեցնում է թռչնակին,
Որ տաքացնում էր մեզ:
Լսել եմ երգը ցուրտ երկրում,
Եվ ծովերում անտակ,
Բայց նա երբեք վհատվելիս
Ինձնից չուզեց փշրանք:
Թարգմանությունը անգլերենից՝ Սամվել Մկրտչյանի
