Գոլով թոնիրին վերի կուշտը լայն, լայն այտերով, մեծղի կազմով Նուռ մամը նստեր է։ Իր աջ ու ձախ կողմը, քյուրսիին շարվեր ու խելոք֊խելոք նստեր են…

Եթե կինոյում լինեի, ծառի բնին հենված կլինեի, աչքերս` փակ, մարմինս՝ սպասումից ու ցավից ծանրացած: Բայց կինոյում չեմ, իրական կյանքում եմ՝ Հայաստանի գյուղերից մեկում, որի…

Ֆուգու ձուկը որսում են Ճապոնիայի խաղաղօվկիանոսյան ափերին։ Այս ձուկն ինձ համար առանձնահատուկ նշանակություն է ունեցել այն օրվանից, երբ մայրս թունավորվեց դրանից ու մահացավ։ Թույնը…

Կենտրոնական գրադարանի ընթերցասրահի լայն պատուհանները պայծառ շողարձակում են արևից: Պատուհանները լվացված են և համարյա միշտ` կիսաբաց: Պարզ երևում են փողոցով քայլողների գլուխները և մոտակա…

 Երբ աշխատանքի անցա Հռոմի Տրաստեվերե թաղամասի «Մաֆարիո» ռեստորանում, սկզբում ամեն ինչ լավ էր։ Գլուխս դատարկ էր ու զնգուն, ինչպես ծովեզրին հայտնված մի խեցի, որի…

Գիշերվա մթությունը ծածկել էր այգին։ Բարձր ծառերի տերևները իրենց հերթին ծածկել էին աղոտ լուսինն ու աստղերը։ Երևի կեսգիշերից անց էր, որովհետև միանգամից հանգան փողոցի…

Ինձ ասում է մարդ: Ասես անուն չունեմ: Հա՛, մարդ եմ, բայց ամեն մարդ անուն ունի: Շուն ու կատու էլ, թե պահում ենք, մի անուն…